دررچشم عاشق جز معشوق هیچ نیست. با عاشق بگو که در کار عشق، عقل ورزد. نمیتواند. با عاشق بگو که در کار عشق انصاف دهد، نمیتواند. عشق همواره فراتر از عقل و عدل مینشیند، جنون نیز. و اصلا عشاق گویند که این جنون عین عقل و عدل است...

عاقلان می گویند خداوند عادل است، عاشقان گویند بل عدل آن است که معشوق میکند. عاقلان چون گرفتار بلا شوند می گویند شکیبایی ورزیم که این نیز بگذرد، اما عاشقان چون در معرکه بلا گرفتار آیند، گویند:

   اگر با دیگرانش بود میلی چرا ظرف مرا بشکست لیلی ؟!! 

به دوست خود گفتم:

به او بنگر چگونه بر دستهای دوست تکیه زده است در حالی که دیروز بر دستهای من تکیه زده بود؟

گفت : فردا نیز بر دستان من تکیه خواهد زد.

گفتم: به او بنگر چگونه در کنار دوست نشسته است در حالی که دیروز در کنار من بود؟

گفت : فردا نیز در کنار من خواهد نشست.

گفتم: به او بنگر چگونه از جام او مینوشد در حالیکه دیروز از جام من مینوشید ؟

گفت : فردا نیز از جام من خواهد نوشید.

گفتم: به او بنگر چگونه عاشقانه به او مینگرد در حالی که دیروز با چشمانش مرا سیراب میکرد ؟

گفت: فردا نیز مرا سیراب خواهد کرد.

گفتم : به آواز گوش فرا ده چگونه در گوش او عاشقانه میخواند در حالیکه دیروز آن را بر گوش من مینواخت؟

گفت : فردا نیز در گوش من خواهد نواخت.

گفتم : به او بنگر چگونه او را میبوسد در حالی که دیروز مرا میبوسید؟

گفت : فردا نیز مرا خواهد بوسید.

گفتم: چه زن عجیبی است !

گفت : آری! زندگی دنیوی همچون زن است .مردم مالک همه ی زمین اند!

او همچنان مرگ بر همه ی مردم غلبه میکند و مانند ابدیت همه ی مردم را فرا میگیرد.!!

روی عکسا گرد و خاکه                  بیشتر دلا هلاکه 

قحطی گلای پونه ست                      تقدیرا دست زمونه ست 

عهدو پیمونا شکسته                   رشته ی دلا گسسته 

تقویما رو ماه تیره                             زندونا پر اسیره 

ادما یا همه مردن                        یا که ماتو دل سپردن 

عصر ما عصر فریبه                            عصر اسمای غریبه 

عصر پژمردن گلدون                      چترای سیاه تو بارون 

مرگ اواز قناری                                 مرگ عکس یادگاری 

تا دلت بخواد شکایت                   غصه ها تا بی نهایت 

دلای ادما تنگه                                  غصه هم گاهی قشنگه 

چشما خونه ی سواله                  مهربون شدن محاله 

حک شده رو هر دیواری                       که چرا دوسم نداری 

خونه هامون پر نرده                     پشت هر پنجره پرده 

تا دلت بخواد مسافر                            تا بخوای عاشق و شاعر  

شباسرد و بی عروسک                دلای شکسته از شک 

زلفای خیلی پریشون                         خط زدن رو اسم مجنون 

شهری که سرش شلوغه             وعده هاش همه دروغه 

چشمای خیره به جاده                        ادمای صاف و ساده 

رویاهای نرسیده                         عشوه های نخریده 

اسمونا پره دوده                                 قلب عاشقا کبوده 

گونه ی گلدونا زرده                      رفته و بر نمی گرده 

ادما بی سر گذشتن                           اهوا بدون دشتن 

دفترا بدون امضا                          ماهیا بدون دریا 

تشنه ها هلاکه ابن                            همه حرفا بی جوابن    

نصف زندگی نگاهه                      بقیه اش همه گناهه 

خدارو انگار گذاشتن                           رو زمینو بر نداشتن 

در و دیوارا سیاهه                        ادرسامون اشتباهه 

شب و روزا پر عادت                           وقت که شد شاید عبادت 

تا نداشته باشی کاری                 خدا رو انگار نداری  

خدا مال غصه هاته                            وقتی غم داری خداته 

روی اینه ها غباره                        شیشه ی پنجره تاره 

بغضا بی صدا و کاله                          همه از فکر و خیاله 

قلک خوبیا خالی                        مهربونیا خیالی 

قفسا پر پرنده                                 لبای بدون خنده 

نه شنیدنی نه گوشی                نه گلی نه گلفروشی 

مرگ جشنای تولد                           مرگ اون دلی که گم شد 

خستگی بی اعتمادی                شک و تردید زیادی  

امتحانای مکرر                                لونه های بی کبوتر 

سقفامون بدون امضا                  اسممون همیشه رسوا  

نمره های عشقمون تک                  بامامون بدون لک لک 

همه غایب توی دفتر                   مث بالای کبوتر 

خونه ها بدون باغچه                      بدون حاقظ و طاقچه 

نه برای عشق میلی                  نه کسی به فکر لیلی 

دیگه پشت در بسته                      کسی بیدار ننشسته 

نه کسی نه انتظاری                   نه صدای بیقراری 

واسه عاشقی که دیره                    لا اقل دلت نگیره 

کاش تو قحطی شقایق               باز بشیم سوار قایق 

بشینیم بریم تو دریا                       منو تو تنهای تنها 

ماهیا خیلی امینن                     نمی گن اگه ببینن 

انقدر می ریم که ساحل                  از منو تو بشه غافل 

قایقو با هم می رونیم                 می ریم اونجا و می مونیم                 

جایی که نه اسمونش                     نه صدای مردمونش 

نه غمش نه جنب و جوشش        نه صدای گلفروشش 

مث اینجا اهنی نیست                   خوبه اما گفتنی نیست 

پس ببین یادت بمونه                  کسی ام اینو ندونه 

زنده بودیم اگه فردا                        وعده ی ما لب دریا 

صبح پاشو بدون ساعت              که فراموش بشه عادت 

نره از یاد تو زیبا                            وعده ی ما لب دریا...

سکوتم را نکن باور

من آن آرامش سنگین پیش از قهر طوفانم

من آن خرمن

من آن انبار باروتم

که با آواز یک کبریت

آتش میشوم یک سر

هزاران شعله سرخ کنار هم

سکوتم را نکن باور

تمام این قفس ها را

تمام حسرت و این ترس ها را

من به دستانی که میخواهد رها باشد

شکستی سخت خواهم داد!

سکوتم را نکن باور

من آن پرهای بسته منتظر در کنج زندانم

که آواز رهایی

شعر هر روز است زیر لب

سکوتم را نکن باور

من آخر با امید ناب آزادی

تمام بغض ها را

کینه ها را

اندوه ها را

با گلوی یک جهان فریاد آزادی

شکستی سخت خواهم داد

سکوتم را نکن باور

که فردا را همانگونه که میخواهم

همانگونه که باید باشد اما نیست

میسازم

سکوتم را نکن باور

که من آن آرامش سنگین پیش از قهر طوفانم

سکوتم را نکن باور 

نظر هم بزارین ممنون میشیم دوستان

اگه يكي رو ديدي وقتي داري رد ميشي بر مي گرده ونگات مي كنه بدون براش مهمي اگه يكي رو ديدي كه وقتي داري ميرفتي بر مي گردو با عجله مياد به سمتت بدون براش عزيزي اگه يكي رو ديدي كه وقتي داري مي خندي بر مي گردو نگات مي كنه بدون واسش قشنگي اگه يكي رو ديدي كه وقتي داري گريه مي كني مياد با هات اشك مي ريزه بدون دوستت داره

دروغ و خيانت رو هك كن__ از انسانيت كپي بگير و سند توآ ل كن__ با صداقت و وفا و معرفت چت كن__ از زيباترين خاطره زندگي وب بگير__تو پروفايل قلبت يه قلبه تير خورده بذار و بگو عاشق عشق هستي__و عاشق عشق باشين_در مسنجر قلبت عشق رو اد كن __وبه احساسات زيبايي پي ام بده__غم رو ديلت كن__و واژه بدي رو رينيم كن__براي غرورت آف بزار و بگو بشينه آخه (دنيا دو روزه)

روزي تمام احساسات آدمي گرد هم جمع مي شن و غايم موشک بازي ميکنن ديوانگي چشمميذاره همه مي رن غايم ميشن تنبلي اون نزديکا غايم ميشه حسادت ميره اون ور غايم ميشه عشق مي ره پشت يه گل رز ديوانگي همه رو پيدا مي کنه به جز عشق حسادت عشق رو لو ميده و به ديوانگي ميگه که رفت پشت گل رز عشق نمياد بيرون ديوانگي هرچي صدا مي زنه عشق بيا بيرون ديوانگي هم يه خنجر ور ميداره همينطور رز رو با خنجرش مي زنه تا عشق پيدا بشه يک دفعه عشق ميگه آخ چشمو کور کردی ديوانگي اشک مي ريزه به دست و پاي عشق بهش مي گه من چشم تو رو کور کردم تو هر کاري بگي من انجام ميدم عشق فقط يک چيز از اون می خواد بهش مي گه با من هم درد شو از اون وقت به بعد ديوانگي هم درد عشق کور شد و بس

اگه قلبمو شکستی به فدای یک نگاهت این منم چون گل یاس نشستم سر راهت تو ببین غبار غم رو که نشسته بر نگاهم اگه من نمردم از عشق تو بدون که روسیاهم اگه عاشقی یه درده چه کسی این درد ندیده تو بگو کدام عاشق رنج دوری ندیده اگه عاشقی گناهه ما همه غرق گناهیم میون این همه آدم یه غریب و بی پناهیم تو ببین به جرمه عشقت پره پروازمو بستند تو ندیدی منه مغرور چه بی صدا شکستم

هميشه به من مي گفت زندگي وحشتناک است ولي يادش رفته بود که به من مي گفت تو زندگي من هستي روزي از روزها از او پرسيدم به چه اندازه مرا دوست داري گفت به اندازه خورشيد در اسمان نگاهي به اسمان انداختم ديدم که هوا باراني بود و خورشيدي در اسمان معلوم نبود شبي از شبها از او پرسيدم به چه اندازه مرا دوست داري گفت به اندازه ستاره هاي اسمان نگاهي به اسمان انداختم ديدم که هوا ابري بود وستاره اي در اسمان نبود خواستم براي از دست دادنش قطره اي اشک بريزم ولي حيف تمام اشکهايم را براي بدست اوردنش از دست داده بودم

 هر وقت که دل کسي رو شکستي روي ديوار ميخي بکوب تا به يادت باشه که دلشو شکستي هر وقت که دلشو بدست اوردي ميخ را از روي ديوار در بيار اخه دلشو بدست اوردي اما چه فايده جاي ميخ که رو ديوار مونده

هيچكس لياقت اشكهاي تو را ندارد و كسي كه چنين ارزشي دارد باعث اشك ريختن تو نمي شود اگر كسي تو را آنطوركه ميخواهي دوست ندارد به اين معني نيست كه تو را با تمام وجودش دوست ندارد دوست واقعي كسي است كه دستهاي تورابگيردولي قلب تورالمس كند بدترين شكل دلتنگي براي كسي آن است كه در كنار او باشي و بداني كه هرگزبه اونخواهي رسيد

زندگی به من آموخت که چگونه اشک بریزم اما اشک به من نیاموخت که چگونه زندگی کنم